مسئولیت پذیری اجتماعی شرکتی و اخلاق کسب وکار در بخش کشاورزی

زمینه: به دلیل اینکه کسب وکار دارای اثرات اجتماعی، اقتصادی و محیط زیستی است، توجه به مسئولیت پذیری اجتماعی شرکتی و اخلاق کسب و کار ضروری است. براین اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی مسئولیت پذیری اجتماعی شرکتی و اخلاق کسب وکار در پنج استان کشور در میان بنگاه های بخش کشاورزی اجرا شد. روش: پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری مدیران بنگاه های پنج استان کشور شامل کرمانشاه، فارس، زنجان، مرکزی، کهگیلویه و بویراحمد بود که از میان آنها 150 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده ها توسط پرسشنامه گردآوری شدند و برای تجزیه تحلیل آنها از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t مستقل و آزمون کروسکال والیس استفاده شد.  یافته ها: نتایج نشان داد که 4/65 درصد از بنگاه ها دارای مسئولیت پذیری اجتماعی شرکتی پایین تر از میانگین (33/4) بودند. همچنین، وضعیت اخلاق کسب وکار در میان 52 درصد از بنگاه ها بالاتر از میانگین (32/4) بود. رابطه مثبت و معناداری میان مسئولیت پذیری اجتماعی شرکتی و اخلاق کسب وکار با سن مدیر، تعداد کارکنان و سابقه فعالیت مدیر در بنگاه وجود داشت. همچنین، نتایج بیانگر وجود تفاوت معنادار میان میانگین اخلاق کسب وکار و مسئولیت پذیری اجتماعی شرکتی از نظر جنسیت و رشته تحصیلی مدیر، محل استقرار و نوع بنگاه بود. نتیجه گیری: در زمینه مسئولیت پذیری اجتماعی شرکتی، برنامه های اجرایی در خصوص مسئولیت پذیری نسبت به برخورداران اجتماعی و غیراجتماعی از قبیل سازمان های مردم نهاد و محیط زیست در اولویت تدوین قرار دارد. همچنین، در تدوین منشور اخلاق کسب و کار، هنجارهای مربوط به قیمت و توزیع و همچنین، هنجارهای مربوط به تعهد و افشاء اطلاعات محصول نیاز به توجه جدی دارد.